نوبت فرزند مادران دلسوزی که به علت ربوده شدن فرزندانشان توسط ه.د.پ به کوه به تحصن نشستند، با انتظار امیدوارانه ادامه دارد.

مادرانی که 88 روز است جلوی ریاست حزب دموکراتیک خلق ها به تحصن نشستند، اظهار کردند که تا زمانی که کودکانشان تسلیم آنها نگردند، به نوبت خود ادامه خواهند داد.

سودت دمیر، مادر فاتح دمیر 24 ساله که 5 سال پیش به کوه ربوده شده بود، خاطرنشان کرد که نزدیک سه ماه است که نوبت می گیرند.

دمیر گفت: پسرم در نانوایی کار می کرد. افراد ه.د.پ به او قرص دادند و ما را در چشم او بی ارزش کردند. ما متوجه شدیم و سپس او را به مالاتیا فرستادیم. وقتی که به آنجا فرستادیم، آنها رفتند و پسرم را گرفتند.

"بچه شما پیش ماست به شما نمی دهیم"

دمیر گفت: وقتی که ما به او زنگ زدیم، تلفنش به مدت 8 روز مسدود بود. با سه تا از دوستانش رفتند. در نهمین روز یکی از دوستانش زنگ زد و گفت که پسرتان در دیاربکر است. دوستش گفت، "من نمی روم. فاتح و دوستش در راه هستند. نگذارید بروند". ما با سه ماشین رفتیم ولی نتوانستیم به آنها برسیم. به بقالی ها عکس پسرم را نشان دادیم. به ما گفتند، "درست است، اینجا بود. از ما آب گرفت. تلفن خود را فروخت". یکی به ما گفت که به لیجه رفته است. ما هم آنجا رفتیم. به ما گفتند، "درست است که پسر شما پیش ماست. ولی به شما نمی دهیم". 3 روز آنجا ماندیم ولی پسرم را نشانم ندادند.

"آنجا جهنم است فرصتش را که پیدا کردی فرار کن بیا"

دمیر در خطاب به پسرش گفت: هوا سرد شده است. وقتی که پسرم نیست من چطور می توانم پیش بخاری بروم و گرم شوم. هر روز در بیرو هستم. ما اینجا در چادر هستیم ولی او در بیرون زیر باران است. چه می خورد؟ پسرم، 5 سال است از حسرت تو من و پدرت گریه می کنیم. چشمان ما کور شده است. آنجا جهنم است فرصتش را که پیدا کردی فرار کن بیا. همه خانه منتظر توست. برادرزاده ات عبدالرحمان هر روز به من زنگ می زند. به من می گوید، "مادر بزرگ، تو خبری از عمویم گرفتی؟ عمویم تو را می بیند؟" او فکر می کند که من اینجا می آیم که تو را بگیرم. تو را خدا بیا با هم از اینجا برویم. هرچه تو بگویی انجام دهم. از وقتی که تو رفتی همیشه ناراحت بودیم.  (ILKHA)