Mardin Artuklu Üniversitesi tarafından “Cesaret Ödülü” verilen Gazzeli El Cezire muhabiri Enes el-Şerif, işgal rejiminin Şifa Hastanesi önünde basın çadırını hedef alan saldırıda 4 meslektaşıyla birlikte şehit oldu.

Artuklu Üniversitesi’nin Nisan 2024’te “Gazze’nin Sesi” unvanıyla Cesaret Ödülü verdiği, Gazze’deki direnişi ve yaşanan insanlık dramını tüm dünyaya aktaran El Cezire muhabiri Anas el-Şerif (Enes el-Şerif), işgal rejimin hedef aldığı saldırıda hayatını kaybetti.

Gazze’deki evi bombalanarak babasını kaybetmesine rağmen, bölgede yaşanan soykırımı dünyaya duyurmaya devam eden el-Şerif, 4 El Cezire çalışanıyla birlikte Şifa Hastanesi’nin ana kapısında basın mensuplarının bulunduğu çadırı hedef alan saldırıda şehit edildi.

Saldırı anında, Gazze’deki son gelişmeleri uluslararası kamuoyuna aktarmak için görev başında olan gazetecilerin hedef alınması, basın özgürlüğüne yönelik en ağır saldırılardan biri olarak kayıtlara geçti.

Şehid Enes el-Şerif'in Vasiyeti Dünya Vicdanına Seslendi

“Gazze’yi unutmayın… Dualarınızda beni unutmayın”

Anas el-Şerif, şehadeti öncesinde kaleme aldığı vasiyetinde, Filistin’in özgürlük mücadelesini ve ailesini tüm dünyaya emanet etti:

“Eğer bu satırlar size ulaştıysa bilin ki, İsrail beni öldürmeyi ve sesimi susturmayı başarmıştır.

Öncelikle selâmün aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtuhu. Acının her türlüsünü tattım, kaybı ve yokluğu defalarca yaşadım. Buna rağmen hiçbir gün, hakikati olduğu gibi aktarmaktan geri durmadım; ne tahrif ettim ne de çarpıttım.

Sessiz kalanlara, katledilmemizi kabullenenlere, yürekleri kıpırdamayanlara ve halkımızın bir buçuk yıldan fazla süredir maruz kaldığı katliamı durdurmayanlara Allah şahit olsun.

Müslümanların tacındaki inci, Filistin'i size emanet ediyorum. Hayal kurmaya, güven ve huzur içinde yaşamaya vakit bulamayan halkını ve ezilen genç çocuklarını size emanet ediyorum.

Sınırların sizi engellemesine izin vermeyin. Kurtuluşumuza giden yolda köprü olun ki, onur ve özgürlük güneşi gasp edilen ülkemizin üzerine parlasın. Ailemi size emanet ediyorum. Hayal ettiğim gibi büyümesini göremediğim gözbebeğim kızım Şam’ı, oğlum Salah’ı, annemi ve hayat arkadaşım Ümmü Salah Beyan’ı size emanet ediyorum. Sizlere vasiyetim, onların etrafında kenetlenmeniz ve Allah’ın yolunda onlara destek olmanızdır. Bilin ki ben ilkelerimden asla taviz vermeden ölmüş olacağım. Allah’ım, beni şehitler zümresine kabul et, geçmiş ve gelecek günahlarımı bağışla ve kanımı halkım ve ailem için özgürlük yolunu aydınlatan bir nur kıl. Eğer bir kusurum olduysa beni affedin. Bana rahmetle dua edin; zira ben ahdime sadık kaldım, değiştirmedim ve dönmedim. Gazze’yi unutmayın… Dualarınızda beni unutmayın.” (İLKHA)