Gazze'de sadece dört aylıkken siyonist saldırıda evi başına yıkılan bebek Hani, ayağını kaybetti, vücudu şarapnel parçalarıyla delik deşik oldu. Annesi, hayatta kalması için acil tıbbi tahliye çağrısı yapıyor.

Gazze'nin kalbinde yankılanan bir bebek çığlığı... Dört aylık Hani Ziyade hiç gülmüyor. Çünkü siyonist rejimin savaş uçakları, Hani'nin evini başına yıktı; onu daha yürümeye başlamadan bir ayağından etti, vücudunu ağır yaraladı.

Gazze Baptist Hastanesi'nin yoğun bakım ünitesinde, şarapnel parçalarıyla sarılı küçük bir beden. Küçücük bir yatakta yatan Hani'nin bacağı yok, iç organları parçalanmış, yüzü yara içinde. Annesi, gözyaşlarıyla anlatıyor:

"Sadece şekerli bir çay bile bulamadığımız günlerde, evimize bomba düştü. Toz, kan ve çığlıklar arasında Hani'yi bulduğumda ayağı kopmuştu. Gözlerime inanamadım."

Küçücük bedeniyle yoğun acı çeken Hani, kimi zaman dalıp gidiyor, kimi zaman zayıf ellerini havaya kaldırarak annesinin kucağını arıyor. Annesi, "Mesanesi, bağırsakları zarar gördü. Defalarca ameliyat oldu ama daha birçok operasyona ihtiyacı var" diyerek yardım çağrısı yapıyor.

Hani'nin durumu, Gazze'deki sağlık sisteminin siyonist saldırılarla nasıl çökertildiğinin çarpıcı bir örneği. Gazze'de şu anda kuzeyde veya güneyde aktif bir hastane yok. Rafah Sınır Kapısı Mayıs 2024'ten beri kapalı, tahliyeler ise nadiren ve sadece özel izinle gerçekleşiyor.

WAFA'ya konuşan anne Ziyade, uluslararası topluma, özellikle de Dünya Sağlık Örgütü'ne seslenerek şu çağrıda bulundu:

"Oğlum yaşasın istiyorum. Gülüşü yeniden duyulsun. Onu Gazze dışına çıkarın, lütfen."

Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre, Gazze'de 4500'den fazlası çocuk olmak üzere 12 binden fazla kişi acil tıbbi tahliyeye ihtiyaç duyuyor. Ancak siyonist kuşatma ve kapalı sınırlar, bu ihtiyacın karşılanmasını imkânsız hale getiriyor.

7 Ekim 2023'ten bu yana süren soykırım saldırılarında 189 bin kişi şehit oldu veya yaralandı. 11 binden fazlası kayıp. 1,5 milyon kişi evsiz. Geriye kalanlar ise açlık, susuzluk, ilaçsızlık ve bombardıman arasında yaşam mücadelesi veriyor.

Küçük Hani'nin bacağı, gülüşü ve geleceği, bu büyük adaletsizliğin bir simgesi. Ama annesinin dediği gibi: "O gülüş yeniden duyulmalı." (İLKHA)