Suriye’deki iç savaştan kaçarak Gaziantep’e sığınan Suriyeli aile, böbrek hastası 7 yaşındaki oğlunun tedavisi için yardım bekliyor.

Suriye'deki iç savaştan kaçarak ailesiyle Gaziantep’e sığınan 7 yaşındaki Ahmed Cuneydi, yakalandığı böbrek hastalığı nedeniyle zor günler geçiriyor. Oğullarının tedavisi için hayırseverlerden ve yetkililerden kendilerine uzanacak yardım elini bekleyen Cuneydi ailesi, çocuklarının akranları gibi sağlıklı olmasını istiyor.

Ülkelerindeki iç savaştan kaçarak çeşitli ülkelere sığınmak zorunda kalan Suriyeli göçmenlerin dramı yürek burkuyor. 4 yıl önce Gaziantep’e yerleşen Cuneydi ailesi, savaşın acılarının yanı sıra yaşadıkları sağlık sorunu nedeniyle zor günler geçiriyor.

Baba Ali Cüneydi (31), tek isteğinin oğlunun bir an önce sağlığına kavuşması olduğunu ve bunun için de kendilerine uzanacak bir yardım elini beklediklerini söyledi.

İç savaş başladığından bu yana zor günler geçirdiklerini anlatan Cuneydi, "Bu savaş bizleri perişan etti. Her birimiz bir tarafa dağıldık. Bu savaştan dolayı anne oğuldan oğul da anneden ayrı kaldı. Çok zor günler geçiriyoruz, hepimiz perişan olduk. Bu savaş bize çok ağır geldi, savaş hepimizi incitti." dedi.

Suriye’den ölümden kaçıp Türkiye’ye geldiklerini belirten Cuneydi, burada da imkânsızlıklar içerisinde hayatta kalmaya çalıştıklarını belirtti.

Suriye’deki evleri yıkılınca eşi ve 4 çocuğuyla Türkiye’ye gelmek zorunda kaldıklarını belirten Cuneydi, "Kendi ülkemizden kaçıp buralara sığındığımız için herkes bize hor bakıyor. Bu durum da bizi üzüyor. Ne kadar da olsa insanın ülkesi bir başka oluyor. İnsanın kendi ülkesinde bir kadri, kıymeti oluyor. Fakat başka bir ülkede insana değer vermiyorlar. Suriye'deki evimiz yıkıldı, ülkemiz perişan oldu. Elimizden de bir şey gelmiyor. Biz mecbur olduğumuz için burada hayatımızı sürdürüyoruz. Savaşlarda neticede böyledir, hiçbir zaman için savaşlar iyi değildir. Ben eşim ve 4 çocuğumla Türkiye’ye geldik. Allah’a şükürler olsun geçimimizi burada bir şekilde sağlıyoruz." ifadelerini kullandı.

"Oğlumun hali perişan ama elimden bir şey gelmiyor"

Suriye’de iken oğlu Ahmed’in böbrek hastalığına yakalandığını bir defa da ameliyat olduğunu belirten Cuneydi, oğlunun yaşadığı sağlık sorunlarına bir çare bulmaya çalıştıklarını belirterek şöyle konuştu:

"Oğlum 2 yaşındayken bir hastalığa yakalandı. O günden beri de bu şekilde acısını çekiyorum. Oğlumu Suriye'de iken doktora götürdüm. Böbrek yetmezliği olduğunu söylediler. İdrarını yaptığı zaman çok zorlanıyordu. Böbrekleri iflas etmişti. Hastalığı ilerleyince de ameliyat etmek zorunda kaldık. 5 saatte bir ancak lavaboya çıkabiliyor. Doktorlar lavaboya gidebilmesi için oğluma bir hortum verdiler, ancak bu şekilde idrarını yapabiliyor. Sürekli ilaç ve bu hortumu kullanması gerekiyor. Fakat bizim durumumuz da pek fazla olmadığı için sürekli tedavisi için kendisine lazım olan tıbbi malzemeleri alamıyoruz. Çünkü ilaçları çok zor bulunuyor. Oğlumun hali perişan, ama elimden bir şey gelmiyor."

"Baba ben neden diğer çocuklar gibi oyun oynayamıyorum"

Tek isteğinin çocuğunun tedavi edilmesi olduğunu belirten Cuneydi, "Türkiye’de oğlumu ameliyat etmek istiyorum, fakat gücüm yetmiyor. Kendisini defalarca doktora götürdük, kısmen tedavi oldu. Ama halen yine de sıkıntıları devam ediyor. Belki ameliyat olursa iyileşir diye düşünüyoruz. Doktorlar ameliyat edemeyeceklerini söylediler. Belki İstanbul'da ve Ankara'da ameliyatın mümkün olacağını söylediler. Fakat kendisine verilen ilaçlara da devam etmemizi istediler. Fakat ben onun ilaçlarını da alamıyorum. Allah’tan bir isteğim var. Ben de oğlumun diğer çocuklar gibi sokakta oynayıp eğlenmesini istiyorum. Çünkü o henüz daha bir çocuk. Onun da gönlünün iyi olmasını istiyorum. Kardeşimin çocuklarını görünce üzülüyor. Bazen ‘Baba ben neden diğer çocuklar gibi oyun oynayamıyorum, neden onlar ilaç kullanmıyor, ben ilaç kullanıyorum. Ben de o çocuklar gibi değil miyim, benim onlardan neyim eksik? diye soruyor. Ben de bundan dolayı hiç istemiyorum ki kardeşlerim bize gelsinler. Çünkü onun bu şekilde üzülmesini istemiyorum. Diğer çocukları görünce üzülüyor." (İbrahim Koçyiğit - İLKHA)