Di danezana dawîn a Komxebata "Jiyan bi Nimêjê Xweş e" ya ku ji teref Platforma Nesla Quranê ya li Rihayê ve hat lidarxistin de hat destnîşankirin ku ji bo hişyarkirina nimêjê wezîfeyên mezin ên dê û bav hene û ji bo lêkolînên li ser mizgeftê hewcedarî bi xebatên me heye.

Li Rihayê Komxebata Nimêjê ya 6emîn a bi temaya "Jîyan bi Nimêjê Xweş e" ya ku ji teref Platforma Nesla Quranê ve tê lidarxistin hat kirin.

Piştî rûniştinan encamnameya komxebatê hate xwendin. Daxuyanîya dawî ya ji 12 maddeyan pêk tê weha ye:

“1. Di vê esra tarî de, ku bêîteatî û bêedebî li ser civakê wekî şêwazek jiyanê tê ferz kirin, divê erka herî girîng a dêûbavan li hember zarokên xwe ew be ku ji zarokatîya xwe de hişmendiya nimêjê di malbatê de bi cih bikin.

2. Di dema ku xebatên perwerdehiya nimêjê ji bo zarokan divê bi awayekî mizgeft-navendî bên kirin û şopeke xweş di hişê zarokan de bihêlin, ji bo ku xwendin bi şêwaz û naverokek guncav bêtir xuya bibin, divê amûrên medyayê ji bo armancê werin bikar anîn. Di vê pêvajoya ku çapemenî hema bêje li hemû jiyana me serdest e de, divê nimêja ku bingeha îbadeta me ye, timî di rojevê de be, were teşwîqkirin û hesasiyeta me ya ku ew di navenda jiyana me de ye, derkeve pêş. Divê em têgihîştina xwe ya îbadetê, û nimêja xwe, bi têra xwe bi tesîrdar geş bikin da ku aliyên vala, bêwate û xirabker ên medyayê bêtesîr bihêlin.

3. Ciwanên bi hişyariya nimêjê mezin bûne; Teqez e ku ew ê li bawerî, malbat, çand û nirxên xwe yên şaristaniyê bi rûmettir nêz bibin. Bingehên malbatê yên ku ji aliyê ciwanê ku hay ji nimêj û şiûra nimêjê heye hatiye avakirin, wê wek nimêjê paqij, bi qîmet û birûmet be.

4. (Ya Muhammed!) Ev wehya ku ji vê Quranê ji te re hatî bixwîne û bi awayê pêdivî nimêj bike. Bêguman nimêj mirov ji neqencî û bêtoretiyan dûr digire û birastî zikrê xwedê (ji her tiştî) mezintir e. Xwedê bi ya ku hûn dikin dizane. (Enkebût - 45)

Nimêj li hember xerabîyê mertalê herî bibandor e. Digel ku bi rêkûpêk neanîna wê jî me bi hişyariya Qurana Pîroz re rû bi rû dihêle jî, em tu carî nikarin encamên neyînî yên terikandina wê pêşbînî bikin. Çi zehmetiyên maddî û menewî yên ku em rastî wan tên jî, yekem tiştê ku divê em kontrol bikin nimêja me ye.

Sedema herî girîng a qeyranên giyanî û tevliheviya civakî ya ku em îro dijîn, bê guman nebûna menewîyatê ye. Em bi xemgînî dibînin ku yên ku dev ji manewîbûnê berdidin dibin koleyên canê xwe û di nav tora xeyalên şeytanî de têdikoşin. Li gorî mizgîniya 'Nimêj ji xerabiyan diparêze', divê ji ciwan heta mezin her Misliman nimêja xwe bi baldarî bi cih bîne, bi berpirsyariya seferberiyê bi şev û roj bê ragihandin.

5. Paşê, di pey wan (qencan) de nifşekî wisa hat ku dest ji nimêjê berdan û li pey hewesên xwe çûn, vêca ew ê nexweşî û azarê bibînin. (Meryem -19)

Terikandina nimêjê dilekî wêran û gemar li pey xwe dihêle. Têkiliya dil bi jiyanê re ku nikaribe pêşbîniyê nîşan bide ku balê bikişîne ser nirxên menewî dê ji mêtingeriyê wêdetir neçe. Zirara ku ferdekî wisa bide tevna pêkhateya civakî, wê ji tumora penceşêrê ya ku dikeve laş jî wêrantir be.

6. Bingeh û esasa têkoşîna Tewhîdê mizgeft/mescîd in. Dema ku em wek ummet ji bo vejandina mizgeftan û herwiha avakirina wan hewl bidin, ev yek dikare bi mafê têkoşîna ji bo yekperestiyê were hilanîn. Ji ber vê yekê, em bi qasî ku li mizgeftan/mescîdan hene bi qewet in; Em jî wek zarok û ciwanên mizgeftan sax û zindî ne.

Di çîroka rêhevalên şikeftê de rastiya ku têkoşîna yekxwedayî ya sê sed salî bi avakirina mizgeftekê li serê çiyê bi dawî dibe, dide xuyakirin ku bingeha têkoşîna yekxwedayî mizgeft e. Agahdariya ku ev yek bi taybetî bi rêya ciwanan pêk hat ji bo ciwanên Misilman peyamek muhîm e.

7. Mizgeftên me yek ji sembolên herî girîng in ku wate dide bawerî û nasnameya me ya çandî. Ew cihên me yên manewî ne ku em bi cemaetê re nimêja xwe dikin û şêwirên xwe yên civakî lê dikin. Ev der bi nimêjê şa dibin, bi cemaetê zindî dibin û bi azan û îqameyê dibin navenda şiyarbûna me ya civakî. Ev perestgehên ku nîşana yekîtî û hevgirtina me ne, dezgehên me yên îslahkirinê ne ku zarok, ciwan û kal û pîrên me bi heman heyecanê bi secdeyê paqijiya xwe ya ruhî pêk tînin, ku ew tişta herî nêzî Xwedê ye û li wir poşman dibin.

8. Li ber çavan bê girtin ku nimêja ku miraca mu’mîn e, piştî bûyera Îsra û Mîracê ya ku li Qudsê qewimî, rojê pênc caran ferz bû, yekitiya Quds û nimêjê ya ku Mescîda Eqsa lê ye, ku ew e. Divê qibleya ewil di cîhana me ya derûnî de her dem xwedî cîh be, wekî ku Selahedîn Eyûbî destnîşan kiriye, divê were zanîn ku heta nimêj û bi taybetî jî nimêja sibê li mizgeftan neyên zindîkirin, Quds azad nabe. Ji ber ku di demên ku nimêj bi rêk û pêk dihatin, Quds û Mescîda Eqsa rizgar bûn û ummet bi rûmet bû; Dema ku nimêj îhmal kirin û bi rêk û pêk nehatin, ummet qedrê xwe winda kir û Quds esîr ket.

9. Nimêjkirin awayê jiyanê ye. Ruh û îradeya têkoşînê dide mirovan. Çawa ku di cîhada Xezzeyê de, di mînakên berê yên têkoşînê de jî, pêwîstiya nimêjê û wateya ku ew li têkoşînê zêde dike, û ev rastiya ku ew dabînkirina herî mezin a mucahidînê ye, careke din vê rastiyê nîşanî me dide ku 'nimêj stûna dîn e'

10. Nimêja ku rojê pênc caran, bi rêkûpêk, bi rêzdarî û nefsbiçûkî tê kirin, paqijkirinek e, tevgerek e ku misilmanan ji her cûre gunehan, qirêjî û qirêjiya menewî, xapandinên şeytanî û xwestekên dinyayî paqij dike; û ew mertalek e, zirxek e ku "wî ji bêedebî û xerabiyê diparêze"(29/45) û wî ji her cure xerabiyan diparêze. Dema ku bawermend bi rastî û bi tevahî teslîmî Xwedê bibin, dema ku xwe radestî Xwedê bikin, di dinyaya derûnî û rastîn de li hember dijminên Xwedê radibin, di her qadê de li ber xwe didin û bi biryar in. Ji ber vê yekê li hember zilm, kufr, şeytan, taxût, munker û fuhûşê hişyar kirina berxwedanê û bi îman û israr berdewamkirina cîhada ancax bi îdame û îqameya nimêjê dibe.

Nimêja bê cîhad bê feyde ye; Cîhada bê nimêj mehkûmî têkçûnê ye.

11. Her wiha divê bê gotin ku tevgera HAMAS a ku Mucahîdên ku îro li hemberî sîyonîstên îşxalker berxwedaneke mezin nîşan didin perwerde kir, di pêşengiya Şêx Ehmed Yasîn de li mizgeftan dest pê kir û bi mînaka Mucahîdên HAMASê di mizgeftan de pêş ket; Weke Pêxember divê her dem ji bîr bê kirin ku nimêj ji bo beşdarbûna nava refên berxwedan û têkoşînê û rûbirûbûna zehmetiyan penageha herî mezin e. Ji ber ku dema Pêxemberê me karekî dijwar û bi êş digirt, yekser dest bi nimêjê dikir.

12. Weke ku di ayeta 'Bi sebir û nimêjê alîkarîyê bixwazin' (Beqere: 153) de hatiye diyarkirin, divê hewl bê dayin ku neslek were avakirin ku haya wî jê hebe ku nimêj çavkaniya herî mezin a hêz û qewetê ye û li gel sebrê di têkoşîna li dijî kafirê û bindestî de." (ÎLKHA)